Sisi heeft in haar leven veel gedichten geschreven . Hieronder een aantal in het Nederlands die ik vond op internet,
Ik leef in een kerker
“Ik leef in een kerker,
mijn handen zijn geboeid en mijn heimwee wordt steeds sterker
mijn vrijheid drijft steeds verder weg.
Nooit alleen, nooit vrij. De Kroon, voor anderen zou
het een vreugde betekenen, voor mij is het een zware last”.
Afscheid van Zandvoort.
Afscheid van Zandvoort
Nog een laatste, lange blik,
Op jou, geliefde zee!
En dan vaarwel, hoe moeilijk ook;
God geve mij rentree!
Aan de zielen van de toekomst
Eenzaam wandel ik op deze aarde
vervreemd van lust en van het leven,
mijn zielenleven niet gedeeld met enig metgezel,
de ziel die mij begrijpt, heeft nooit bestaan.
Ik vlucht voor de wereld met haar vreugden
en haar bewoners zijn ver van mij vandaan;
hun geluk en lijden zijn mij vreemd,
ik wandel eenzaam, als op een ster.
Mijn ziel is vol, tot barstens toe,
het stomme denken is haar niet genoeg
wat haar beweegt, moet zij in dichtvorm brengen
het welk ik neerschrijf in mijn boek.
Dit zal mijn trouw bewaren, haar leven lang
voor zielen, die haar tot nu toe niet begrepen,
tot eens, na lange, wisselende jaren
de gedichten bloeiend zullen opengaan.
Liefde
Ik hoef de tijd niet te noemen
die ons eens zo innig verbond
en die wij nooit vergeten kunnen
zo eindeloos ver zij nu ook schijnt.
Wel had ik worstelingen moeten doorstaan
en veel bitter leed sindsdien
maar onze liefde te zien sterven
niets anders trof mijn hart zo zwaar.
Dagelijks
In het maanlicht, in het zonnelicht
tot op het hoogste rots klimmen
Spitz 'dag dat ik opgevaren.
Of het nu gaat stormen donder en bliksem,
en ook, al zitten daar grijze nevel,
wat waarschijnlijk me dat!
Mensen vragen hint 'en vooruit',
en zelfs geruchten van een uitloper,
De show is nu duidelijk.
Ja, heb je geen geduld met iedereen,
en zelfs een kerk wär't uw licht,
dat je het dan!
Afspraak
Hoog op de heuvel boven
Weiss durf ik een kleine plaats,
waar je ook kijkt schatt'tem
van de zetels in beide valleien.
En te horen via de valleien
van twee rivieren, sleept zilveren Wehrab
vluchten ze met de meeslepende kloof.
stijging in de lucht blauwe ring bergen,
het dragen van kronen waldumkränzt
de rotsachtige, verlicht door de zon.
Kies deze prachtige plek
en ik werd het hoofdkwartier;
tegen elf de klok licht,
Dan ontmoeten we hier.
Het midden van mijn stappen,
hij luistert op het hek,
hoorde hij voetstappen in het zand'nog lang,
voordat we schau'n. Maar we hoeven niet
te wisselen kussen, steken we de messen,
bakken geweerschoten en toast met rapier.
Jauss
Ik had 'eens een volbloed hengst,
trots en mooi dier, hij is al lang overleden,
met hem de stal versiering.
De dollar al het slechte renners
'met verve op de maag,
maar niet genoeg in haar geval,
hij kwam en beet vervolgens.
Ik denk dat boek nu
net terug en weer,
zoals ik lees in mijn boek ....
Hoe heeft het paard in mijn hoofd,
En wat betekent het?
Gastein
Braus einde water, brullende geval
monotone 'toch zo melodieus geluid,
moe van het luisteren naar het lichaam,
noch het oor, het geluid ton'
om hem zo vertrouwd, maar vóór,
gooien al glinsterende parels '
droom - Sweet Memory,
het verstuiven van schuim.